Ο ανδριάντας του Κολοκοτρώνη

Σε πρόσφατο φύλλο του «Βήματος της Κω» έγινε αναφορά σχετικά με την εκκρεμότητα της τοποθέτησης του ανδριάντα του Κολοκοτρώνη στην Κω, ανδριάντα που αποτελεί επαινετή προσφορά του Συλλόγου των Πελοποννησίων του νησιού μας προς τη δεύτερη πατρίδα τους.

Η υπόθεση αυτή, δηλαδή της εύρεσης του κατάλληλου χώρου φιλοξενίας του αγάλματος, εκκρεμεί αρκετά χρόνια και τούτο και μόνο το γεγονός μπορεί να προκαλεί πικρία στους δωρητές αλλά και να εκθέτει την εκάστοτε Δημοτική Αρχή για την ολιγωρία της.

Η εύρεση της κατάλληλης θέσης δεν είναι προφανώς εύκολη υπόθεση. Και ο λόγος γι’αυτό μπορεί να αποδοθεί ασφαλώς στο φαινόμενο ότι έχουμε να κάνουμε με την τοποθέτηση του μνημείου ενός ιδιαίτερης εθνικής σημασίας τιμωμένου ήρωα - της κορυφαίας μορφής του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα - πράγμα που επιβάλλει και τον ανάλογης σημασίας χώρο από άποψη προβολής. Και αυτό σε συνδυασμό με τη νησιωτική περιοχή μας με την έντονη τουριστική φυσιογνωμία αλλά και τη σπουδαία ιστορική κληρονομιά της οποίας το κέντρο βάρους τοποθετείται στους κλασσικούς χρόνους του ελληνικού πολιτισμού.

Είναι γεγονός ότι σε τέτοια θέματα – ανέγερσης ανδριάντων και προτομών ιστορικών προσώπων - κάθε μέρος προβάλλει πρωτίστως μορφές που έχει αναδείξει στο πέρασμα της ιστορίας του, άτομα που έχουν διαλάμψει για την προσφορά και το έργο τους και που το όνομά τους σε πολλές περιπτώσεις αποτελεί πλέον «κατατεθέν σήμα» του τόπου αυτού.

Με βάση αυτή την αρχή θα συναντήσομε την προτομή του Μάρκου Μπότσαρη στο Μεσολόγγι, του Ανδρέα Μιαούλη στην Ύδρα, το μνημείο του Λεωνίδα στη Σπάρτη και στις Θερμοπύλες, τον ανδριάντα του Σολωμού στη Ζάκυνθο αλλά και μεγάλο αριθμό μνημείων Μακεδονομάχων στη βόρεια Ελλάδα.

Πιστεύω λοιπόν ότι οι παραπάνω λόγοι, δηλαδή η αίγλη του ήρωα, του «Γέρου του Μοριά», ο οποίος έδρασε αποκλειστικά στην Πελοπόννησο, σε συνδυασμό με το βάρος του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, (αλλά και του ρωμαϊκού και όχι μόνο), που φέρει το νησί και του οποίου τα δείγματα βρίσκονται προ των οφθαλμών μας παντού, δίνουν και την απάντηση στο δημοσίευμα της «Γορτυνίας» χωρίς όμως να αποτελούν για μας επαρκή δικαιολογία για την ακατανόητη καθυστέρηση που ακόμη επιδεικνύουμε. Όσον δε αφορά την αιχμή του δημοσιεύματος της παραπάνω εφημερίδας περί προσπάθειας από τον (εκάστοτε) Δήμαρχο αποφυγής ενδεχομένης ενόχλησης των γειτόνων μας από το «αετήσιο βλέμμα του Κολοκοτρώνη» αυτό προφανώς στερείται παντελώς και αλήθειας και σοβαρότητας.

Ο σκοπός του παρόντος άρθρου δεν είναι να προτείνει την κατάλληλη τοποθεσία ή μια ακόμη τοποθεσία, πράγμα που άλλωστε δεν είναι στις δυνατότητες του γράφοντος. Στόχος είναι να δοθεί ένα νέο ερέθισμα ώστε ξεφεύγοντας από τη στασιμότητα αυτή, την μηδέν ωφελούσα και πολύ βλάπτουσα, να μπορέσει σύντομα ο Κωακός λαός αλλά και οι επισκέπτες να ατενίσουν περήφανοι ένα νέο μνημείο να κοσμεί την πόλη σε θέση σύμφωνη που να αρμόζει στο καύχημα των απανταχού Πελοποννησίων και όλων των Ελλήνων.